Kamila Zajdel – fizjoterapeuta, zoofizjoterapeuta i technik weterynarii.

W 2015 roku ukończyłam Fizjoterapię na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, jednak już wtedy wiedziałam, że moja kariera będzie związana z największą miłością mojego życia- zwierzakami.

W trakcie studiów, w moim domu zagościł szczeniak owczarka niemieckiego – Miszka – i to właśnie ta kulka czarnego futra dała mi odwagę do przełożenia wiedzy i praktyki zdobytej w pracy z ludźmi na pomoc dla zwierząt.

Aby nabyć, a następnie ugruntować wiedzę z zakresu zoofizjoterapii, ukończyłam kurs nadający kwalifikacje do wykonywania tego zawodu. Dodatkowo zdobyłam także uprawnienia z zakresu technika weterynarii. Wykształcenie kierunkowe pozwoliło mi dać życie marce RehVet, której główna działalność skupiała się na mobilnym wsparciu terapeutycznym czworonożnych pacjentów. Odpowiednia logistyka pozwoliła mi także na jednoczesne zdobywanie praktycznego doświadczenia w przychodni, pracując w asyście lekarzy weterynarii. Opiekując się dużą ilością futrzastych pacjentów zauważyłam, że wielu z nich boryka się z problemami natury neurologicznej i bardzo trudno o odpowiednie wsparcie zoofizjoterapeutyczne w tej dziedzinie. Dlatego też podjęłam decyzję o dalszym samokształceniu się w tym kierunku, odbywając staż w portugalskiej Arrabidzie, gdzie poznałam tajniki pracy z najcięższymi przypadkami neurologicznymi w Europie.

W 2018 roku zdałam sobie sprawę, że pracy jest multum oraz że samej trudno mi będzie pomóc wszystkim tym, którzy się do mnie zgłaszali. Aby zwiększyć i poszerzyć możliwości zoofizjoterapeutyczne na rynku krakowskim zjednoczyłyśmy siły z Natalią, aby dumnie tworzyć zgrany i uzupełniający się zespół. Po wielu nieprzespanych nocach, które spędziłyśmy na „rozgryzaniu” zawiłych przypadków oraz tysiącu (albo i milionie) kilogramów sierści w naszych rękach, dzisiaj tworzymy prężnie działające Centrum Rehabilitacji Weterynaryjnej, gdzie pomagamy wszystkim zwierzakom a także, rozwijamy siebie i nasz zespół do granic możliwości.

W wolnych chwilach, kiedy uda się je mieć, uciekam z miasta na łono przyrody, wyciszając się w lesie lub na górskich szlakach.

Natalia van Vlerken –Zoofizjoterapeutka, Instruktor Jeździectwa, absolwentka Biologii i Geologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

„Odkąd pamiętam, zawsze otaczały mnie zwierzęta. Miłość do nich wyniosłam z domu rodzinnego Niepokorny kundelek – Dżek, policyjne emerytowane owczarki – Ceza, Saba i Axel, kanapowce – Zbój i Senta, dostojne jamniczki – Figa i Happy, lekko szalony PON- Kajtek oraz najsłodsza labradorka – Sol. Obserwacja jesieni życia ukochanych przyjaciół, zmotywowała mnie do poszukiwania sposobu na skuteczną poprawę jego jakości i długości na starość. Nie potrafiłam pogodzić się z tym, że mój ukochany pies jest mniej ruchliwy bo „jest po prostu stary”. Z rehabilitacją zwierząt pierwszy raz spotkałam się, kiedy Happy straciła władzę w tylnych łapach z powodu typowej dla jamników dyskopatii. Regularne zabiegi na bieżni wodnej, domowa elektrostymulacja oraz ćwiczenia postawiły małą łobuziarę na nogi, przedłużając jej życie w pełni sprawności aż o 7 lat ! Dobroczynny wpływ kinezyterapii (czyli terapii ruchem), która garściami czerpie z bogatej tradycji jeździeckiej, obserwowałam i praktykowałam przez kilkanaście lat mojej pracy z końmi a także w trakcie rekonwalescencji mojego własnego 25-letniego dziś hucuła Gucia, który od około 15-ego roku życia zmaga się z chorobą zwyrodnieniową, a 4 lata temu przeszedł poważny ochwat. Regularny trening, streching, masaże, odpowiednia dieta i dobrze dobrane suplementy spowodowały, że ten kuc-emeryt jest do dziś w formie życia. Magia leczenia przeróżnych schorzeń poprzez odpowiednio dobrany ruch, dotyk, zastosowanie domowych prostych metod fizykoterapii oraz idące za tym zaskakująco dobre efekty amatorskich jeszcze wtedy zabiegów, otworzyły mi szeroko oczy na ogromne możliwości fizjoterapii. Spostrzeżenia te złożyły się z diagnozą dopiero co zaadoptowanego psiaka Bono – obustronna zaawansowana dysplazja łokciowa. To był ostateczny znak. Dwa tygodnie później siedziałam na pierwszych wykładach z anatomii zwierząt podczas kursu zawodowego – Zoofizjoterapeuta. Kilka miesięcy później na mapie Krakowa powstał niewielki gabinet rehabilitacji weterynaryjnej. Założenie było takie, że rehabilitacja ma być profesjonalna, oparta na najbardziej aktualnej wiedzy medycznej, bez kompromisów, bez „smutów i umieralni”, prowadzona z sercem, pasją i zapałem – po prostu z przytupem.